“Το σώμα είναι θνητό. Ο πάπυρος εκεί να ατενίζει τον ήλιο. Αυτό που κάνεις, νεαρέ, είναι ξεχωριστό!”. Γούρλωνα τα μάτια μου, μπορεί και τα αυτιά μου. Μπορεί κι ολόκληρος.

"ΓΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ"

Στον γάτο του Walter Chandoha

Τον αντάμωσες στην άκρη της λεωφόρου

μια νύχτα χιονισμένη.

Ήσουν του δρόμου ο σταχτένιος

κι ο κάδος για σε τροφή και στέγη.

Κι αυτός μονάχος προχωρούσε

κάτι τι πένθιμο τραγουδούσε`

τον βλέπεις και τρέχεις κοντά του

θα σε χρειάζεται, σκέφτηκες!

Μες τον καθρέφτη να κοιτιέσαι

την εικόνα σου να κυνηγάς`

τη λήψη αυτός να κυνηγά.

Και να! Το είδωλο σου τον χρόνο ξεγελά. 

Από τη φωτιά

η καρδιά μου` διαπερνά 

προς τη φωτιά

                                   "ΓΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ"

Στους φύσει νόμους 

υπακούει το σώμα μου 

παραδομένο 

στου Ήλιου τ' άρμα` βρώσιμο 

από τον Χρόνο` φθαρτό.  

                                  "ΓΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ"

Κλωνάρι δέντρου

μονάχο τ' ανθισμένο

σ' έρημο δέντρο