ΚΛΑΙΟΥΣΕΣ ΙΤΙΕΣ

Για τον Φαέθωνα τον απρόσεκτο και του Δία τη βροντή 

οι αδερφές του, κόρες του Ήλιου, χύνουν δάκρυα χρυσά

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στο ηχηρό τους άγγιγμα

κορμός

ρίζες

κλαδιά

κάθε πευκοβελόνα χωριστά

σκιρτούσες

λιγωνόσουν

Καθώς ο Ήλιος μάζευε

τις καυτές ακτίνες

νεκρά κουφάρια στον κορμό σου -

δεν ακούς πια την ηχηρή λαλιά τους

δεν νιώθεις τα αγγίγματα τους

Για τον καθένα χωριστά

ένα δάκρυ μυρωδάτο

έσταξες -

τον κύκλο της ζωής και του θανάτου

τον ένιωσες σ’ όλο σου το κορμί

Για σένα, μονάκριβη κόρη, Ροδάνθη

Ευγένεια ξεχωριστή σου χάρισε η θεά Φύση

Η Άρτεμις έδραμε μ’ αγκάθια να σε ντύσει