ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

Δεν ξέρω πως και γιατί

δεν διάλεξα έναν άλλο δρόμο

- δεν προβλέπω, ξέρετε

Και τον βλέπω

να περπατά μες το κρύο

μόνος

κλεισμένος στον εαυτό του

Και με ενοχλεί να

είναι ένας σημαντικός άνθρωπος

-λάθος, ήταν

και τώρα ο ένας να έχει ξεχάσει τον άλλον μας

Και με ενοχλεί να

μη σε βλέπω ευτυχισμένο

να λάμπεις

να έχεις δίπλα σου

το πιο υπέροχο πλάσμα της γης

-τώρα πια, για σένα, δεν είμαι εγώ

Από την νύχτα μας

με τα αστέρια

εμείς αγκαλιά

- έχει κυλίσει πολύ

ο χρόνος

Με ενοχλεί

γιατί άραγε ξεχνάμε

γιατί άραγε δεν ξεχνάμε

ΤΟ ΧΕΡΙ ΧΑΛΑΡΩΝΕΙ

Το χέρι χαλαρώνει

ενός παιδιού

Δύο κύκλοι μαύροι

τετράγωνα χαραγμένα

από το χέρι

ενός παιδιού

που σύντομα

δεν θα ζει

και το γνωρίζει

και με ένα Χ

σαν να τα διαγράφει 

Sketches of objects/Hand relaxation exercise: Hana Erika Karplusová (1930-1944), Undated (1943-1944), Graphite on paper, 20,5 x 32,5 cm, Signed UM: Hana Karplus, 13 Jahre, C III 104, 1. Stunde. Provenance: Created during the drawing classes in the Terezín Ghetto organized between 1943 and 1944 by the painter and teacher Friedl Dicker-Brandeis (1898–1944); in the Jewish Museum in Prague’s collection since 1945. Acc. No. JMP 163.056r/163.056v
https://www.jewishmuseum.cz/en/collection-research/collections-funds/visual-arts/children-s-drawings-from-the-terezin-ghetto/

Γερός δύτης 

     θα νιώσω ποτέ; 

Να βουτήξω ; 

               Να μη βουτήξω ; 


Και τελικά σαν τον βάτραχο 

να μου στερώ τη χαρά 

                   του πηγαδιού