Δεν μπόρεσα να σε αγαπήσω, ούτε σαν το αλάτι. Από τις άλλες κόρες άκουγες για χρυσάφι και ασήμι και έτριβες τα χέρια σου από τη χαρά σου. Δεν χρειάστηκε να με πετάξεις βαθιά μέσα στο δάσος.

                                    

                                    Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΗ

     Ακόμη αναρωτιέμαι πώς γίνεται να είσαι τόσο τυφλός και στα μάτια και τα αυτιά και την ψυχή. Καλά τα μεγάλα λόγια, αλλά τα ένιωθες; Ένιωθες αυτή τη τόσο μεγάλη αγάπη από τις κόρες σου; H αγάπη δεν είναι στα λόγια, είναι στις καρδιές.

                                              Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΗ

     Ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να απολαμβάνω το φως, τον αέρα, για να νιώσω τη χαρά, για να ζήσω. “Τίποτα”, από εμένα.

                        

                                        Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΗ

     “Πιο πολύ και από την ελευθερία, πιο πολύ και από τη ζωή ”, να σου λέει ότι δεν ζει, δεν μεγαλώνει. Και εσύ να περηφανεύεσαι. “Πιο πολύ από τη χαρά”, να σου λέει η άλλη, σαν να γνώρισε ποτέ πώς είναι η χαρά. Λόγια κούφια! Εγώ προτιμώ να σωπαίνω.

                                               Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΗ

     Αλλά από τα μικρά μας χρόνια, τα αυτιά σου να απολαμβάνουν τα γλυκόλογα μας. Όχι τα δικά μου! Οι καημένες οι αδερφές μου κατέληξαν να σε περιτριγυρίζουν, να μην μεγαλώνουν, αλλά εκεί να μένουν και να σε γλυκαίνουν με λόγια που δεν ένιωθαν. Δεν τα ένιωσαν ποτέ. Μεγάλα λόγια, κούφια!

                                Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΗ

 

    Επιστρέφει και ο πατέρας και αρχίζει “Ξέρετε συνάντησα τον Τυφώνα, με τις δύο του τεράστιες φτερούγες, ψηλός μέχρι τον ουρανό. Με χέρια φίδια με αυτά μου είπε ότι θα έρθει να σε αρπάξει. Δεν γλιτώνεις, με τα χέρια του αρπάζει και πνίγει όλον τον κόσμο. Μέσα σε μία τέτοια ανεμοθύελλα, με πλησίασε και μου λέει “Δίνεις την κόρη σου ή χάνεσαι και εσύ!”. Με καταλαβαίνεις, είπα “την κόρη μου πάρε” . Να ετοιμάζεσαι!”.

                                      ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ

 Ένα κορίτσι είμαι, όπως και πολλά άλλα, που έζησαν παλιά, χθες, αύριο. Κομμένα χέρια. Πώς συνέβη; Και μάλιστα χωρίς να το καταλάβω. Μεγάλωνα με το σκεπτικό “Θα σου δώσω αυτό, εάν μου δώσεις εκείνο;”. Από τα μικράτα μου, έτσι με μεγάλωναν οι γονείς. Δεν τους έβλεπα συχνά, αλλά αυτό μόνο θυμάμαι.

                                                                            ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ