ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ...

    Σκιαγμένη και τρεμάμενη, η Λάμπω, γερμένη στη γειτόνισσα ακούει 

έναν ήχο σαν να της έλεγε "Χάρη σε αυτήν, το γλύτωσες!"

 ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ 

      Εκεί μες τα μισά της νύχτας η γειτόνισσα, μες τον ελαφρύ της 

ύπνο, ακούει κρικ!. Η πόρτα! 

    Ξυπνά τη μάνα "Λάμπω, Λάμπω" με τρεμουλιαστή φωνή. Για να μη τη 

δουν, το έβαλε στα πόδια. Μόνο τον λευκό της ίσκιο πρόλαβαν να δουν 

και σκιάχτηκαν. 

 ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ Η ΓΝΩΣΤΡΙΑ

    Και ξαφνικά σκέφτηκε "Τώρα που θα λείπει ο άντρας μου, ας καλέσω 

εδώ τη γειτόνισσα. Να μην είμαι μόνη μου, πάλι.". Ήτανε, βλέπεις, πάλι 

έγκυος ("δίψυχος") και είχε κι ένα μωρό στην κούνια. Η γειτόνισσα της

κοιμόταν ελαφρά, είχε τη φήμη ότι άκουγε και τον πιο λεπτό ήχο.  

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ 

    

    Με το πρώτο φως της μέρας, η Λάμπω σηκωνόταν. Πήγαινε 

αμέσως στην κούνια του μωρού. Το έβρισκε νεκρό. Κάποιο 

περίεργο στοιχειό- τι να ήταν άραγε;- της το είχε πνίξει. 

Χωρίς να αφήσει πίσω του ούτε ίχνος! 

    

    Έτσι χάθηκαν τέσσερα παιδιά της προτού κλείσουν τα τέσσερα 

τους χρόνια. 

 Η ΛΑΜΠΩ

      Κάποτε ζούσε και δεν ζούσε η Λάμπω. Κάποια βράδια, ο

 άνδρας της, αγωγιάτης, ταξίδευε. Κάτι τέτοιες νύχτες ο άνδρας 

της   έλειπε και η Λάμπω ήταν μόνη. Κάτι θλιβερό και παράξενο  

αποκαλυπτόταν με το φως της μέρας.