Το ευάλωτο μου, απέλπιδα, στο Άπειρο εμπιστεύομαι

αναπνέοντας και μόνο με το Πέρα από εμένα συνδέομαι. 

                                                                                               

Κι έφτασε η εποχή κάθε φύλλο το δέντρο ν' αφήσει 

παρατηρώ με ποια απόχρωση το σκηνικό φωτίζει. 

Η χαρά σαν ένα πουλί που τα φτερά του ανοίγει 

πολύχρωμα` αν προλάβεις και το δεις, προτού πετάξει.

Όταν ανακάλυψα ότι μέσα μου είναι η Ζωή 

το κουβάρι ξεμπέρδεψα, σφιχτά κράτησα την κλωστή.