Βρέχει 

       έξω 

            από το παράθυρο

      μέσα από  

                τα μάτια 

   τα σπλάχνα 

               

 

    Εδώ απάνω στον Βράχο, τον Απόβραχο, αν με ρωτήσεις, ποιος είμαι θα με ακούσεις να σου λέω “ναυτικός”, “πώς κι έτσι;” θα μου πεις, “έτσι νιώθω, άρα ναυτικός είμαι, έχω δει πολλά κι έχω ακούσει κι άλλα τόσα, εδώ στο πέτρινο καράβι μου”. Στο πέτρινο φρούριο.

 ΕΝΑ μονάχα θα σου πω

πόσο πολύ σε αγαπώ. 

Στο δάσος σα θα πας, μικρή Μελιώ, 

να μη ξεχνάς πώς είναι, όταν σε φυλώ.