Συνεχίζοντας το ταξίδι του συναντά έναν φεγγαροπαρμένο. Μόνο με το φεγγάρι ήθελε να τα λέει 

"Φεγγάρι μου, φεγγάρι μου, είτε μισό είτε ολόκληρο

στα μάτια μου και στην καρδιά μου παρίστασαι ολόγιομο"

Ούτε ματιά δεν αντάλλαξαν. 

 Σε έναν επόμενο πλανήτη, συνάντησε ένα πλάσμα έμοιαζε με άνθρωπο. Περπατούσε σκυφτό, σαν να κουβαλούσε τεράστιο βάρος. Περπατούσε προς τα πίσω. Είχε γυρισμένο τον σβέρκο του προς τα πίσω. Σαν να πάλευε κάτι να δει προς τα πίσω. "Τι κάνεις;" το ρωτά και του λέει "Συναντώ τους προγόνους μου".

 

“ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ!”

Στον επόμενο πλανήτη, προτού ακόμη φτάσει, ακούει από έναν

κάπως γερασμένο άνθρωπο 

“Μην πλησιάζεις! Ύποπτος δείχνεις! Μείνε μακριά!”. 

Το ξανθό αγόρι τον ρωτά “Με ξέρεις; Με έχεις ξαναδεί;” 

και ακούει “Όλοι μα όλοι ψέματα λέτε για το ποιοι είστε.”. 

Το αγόρι δεν ήθελε να πλησιάσει περισσότερο.

 

“Σε παρακαλώ, όμορφε μου. Πρίγκηπα θα σε έχω! Ζήτησε μου ό,τι

θέλεις!”. 

“Εσύ δεν χρειάζεσαι κάτι;”. 

“Εγώ, αφέντη μου, δεν χρειάζομαι τίποτα. Χαρά μου να σε 

υπηρετώ!”