Ένα καλοκαίρι είναι ιδρώτας που τρέχει

με την ελπίδα ότι φεύγουν και τα περιττά μαζί του

με τη σκέψη ότι έχω σάουνα, χωρίς να καίω ρεύμα

με τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο

σε ένα πρόσωπο τόσο υγρό

 Ένα καλοκαίρι είναι ιδρώτας που τρέχει '

που, όταν σμίγει με την αλμύρα της θάλασσας,

αναφωνεί "τι έρωτας!"

"τα δύο έσονται Ένα"

 Ένα καλοκαίρι είναι ιδρώτας που τρέχει

με ό,τι άλλο μπορείς να θυμηθείς (ή να φανταστείς)

αλλά κυρίως με πολύ ιδρώτα που τρέχει

Mπορώ να γίνω ευτυχισμένη με τα πιο απλά πράγματα

και με τα πιο μικρά

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.

Μου φτάνει που ξυπνώ, χωρίς να βιάζομαι να πάω κάπου 

Και που νιώθω να έχω όλο τον χρόνο δικό μου 

Που αράζω και νιώθω την αναπνοή μου 

Και που χαμογελώ και με τα μάτια μου 

Και συγκρατώ στη μνήμη μου αυτή μου την εικόνα  

 Αν από πάνω μου πετούσα όσα με στενοχωρούν, 

                        όσα με περιορίζουν, 

όσα με κάνουν να νιώθω ότι δεν έχω χώρο για μένα, 

Αν από πάνω μου πετούσα το πέρασμα του χρόνου,

                       τους χτύπους του ρολογιού, 

                    όσα με φθείρουν, με χρονομετρούν,       

Αν από πάνω μου πετούσα την απόρριψη, 

                       τις προσδοκίες από τους άλλους, 

το βλέμμα των άλλων που δεν το νιώθω ως χάδι, 

Αν στο τέλος πετούσα και αυτό το ΑΝ... 

 Ανήκω εδώ (ας το δεχτώ) 

    Ανήκω εδώ σε έναν κόσμο 

φθαρτό, ρέοντα,

είμαι μέσα σε αυτόν, 

διαρκώς αλλάζω και εγώ. 

Σαν σε ένα ποτάμι, 

πότε βυθίζομαι

- για να μην νιώθω,

για να μη βλέπω 

τα πτώματα γύρω- 

άλλες φορές 

ξαναβγαίνω στην επιφάνεια

για να ακούσω τιτιβίσματα,

να χαζέψω τα λουλούδια στις όχθες,

προτού κι αυτά χαθούν. 

Να προλάβω! 

Λάμπει κάτι από πολύ βαθιά μέσα σου 

Όταν τρυφερά αγγίζεις τις ψυχές των γύρω σου 

Ύστερα το βλέμμα σου τους μένει ως ανάμνηση 

Μέχρι να αντιληφθούν το δικό τους Φως 

Ίσως Ένα να είναι το Φως 

Να μοιράζεται σε όλα γύρω του τα πλάσματα 

Όταν σκάψουμε βαθιά μέσα μας

Ζωντανό αναβλύζει 

Ακόμη και το σάρκινο περίβλημα διαπερνά 

 ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ ΤΗΣ VALERIA BOARI

Χρειαζόμαστε θεραπεύτριες που θεραπεύουν

γυναίκες που πέρασαν από την κόλαση και επέστρεψαν, φέρνοντας μαζί τους την αθωότητα και την αγνότητα.

Γυναίκες που βλέπουν την ψυχή, την ακούνε,

ενσταλάζουν δονήσεις αγάπης, λέξεις μαγικές, γλυκά τραγούδια.

Γυναίκες που ξέρουν να χαϊδεύουν την ψυχή.

Παίρνουν το τραυματισμένο αγόρι και το κορίτσι από το χέρι και τα σηκώνουν για να κοιτάξουν το ουράνιο τόξο.

Γυναίκες που μιλούν στα δέντρα, στις πέτρες,

στα ζώα, στα βουνά, στα νερά, που τα ακούνε, τα καταλαβαίνουν, τα συμβουλεύουν.

Τα βοηθούν, τα στηρίζουν.

Γυναίκες που έχουν επουλώσει τις συναισθηματικές τους πληγές, την εγκατάλειψη, τη βία, έχουν χτίσει την αυτοεκτίμησή τους, έχουν μάθει να αγαπούν η μία την άλλη, να αγαπούν, να λένε όχι.

Γυναίκες που ξέρουν βότανα, λουλούδια,

τις μαγικές τέχνες, και έχουν μάθει

να μην ντρέπονται.

Γυναίκες που όταν μετακινούνται συνοδεύονται από πλήθη Αγγέλων

και η κίνησή τους είναι όπως ένας χορός ενέργειας, σε διαφορετικά επίπεδα.

Γυναίκες που έχουν τιμήσει τις ρίζες τους μεταμορφώνοντάς τις και φέρνοντας νέο χυμό στο δέντρο.

Γυναίκες που δεν είναι πια θύματα

αλλά κάνουν επιλογές.

Γυναίκες που μπορούν να βοηθήσουν άλλες ψυχές να απελευθερωθούν, που κατέχουν την ιερή τέχνη της θεραπείας, αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης ενός μακρού μονοπατιού θεραπείας

Οι γυναίκες που εκφράζονται με το να είναι ταπεινές, επειδή δεν χρειάζονται πλέον να τις βλέπουν οι άλλοι, έχουν συνειδητοποιήσει ποιες είναι.

Έχουν γίνει ορατές, τιμημένες, ευλογημένες.

Γυναίκες που ξέρουν ποιες είναι,

γυναίκες που υπηρετούν τον κόσμο.

LE GUARITRICI GUARITE

Abbiamo bisogno di guaritrici guarite

donne che hanno attraversato l’inferno e sono tornate, portando con sè l’innocenza e la purezza.

Donne che vedono l'anima, l'ascoltano,

le infondono vibrazioni d'amore, parole magiche, dolci canti.

Donne che sanno accarezzare l'anima.

Prendono per mano il bambino, la bambina feriti e li sollevano a guardare l'arcobaleno.

Donne che parlano agli alberi, alle pietre,

agli animali, alle montagne, alle acque, che le ascoltano, le capiscono, le consigliano.

Le aiutano, le sostengono.

Donne che hanno sanato le proprie ferite emozionali, l'abbondono, le violenze, hanno costruito la propria autostima, imparato ad amarsi, ad amare, a dire no.

Donne che conoscono le erbe, i fiori,

le arti magiche, e hanno imparato

a non vergognarsene.

Donne che quando si muovono sono accompagnate da schiere di Angeli

e il loro spostarsi è come una danza dell'energia , su diversi piani.

Donne che hanno onorato le proprie radici trasformandole e portanndo linfa nuova nell'albero.

Donne che non sono più vittime

ma operano delle scelte.

Donne che possono aiutare altre anime a liberarsi, che possiedono l'arte sacra della cura, frutto dell'aver compiuto un lungo percorso di guarigione

Donne che si esprimono attraverso l'essere umili, perché non hanno più bisogno di essere viste dagli altri, hanno preso coscienza di chi sono.

Si sono viste, onorate, benedette.

Donne che sanno chi sono,

donne al servizio del mondo.

Di Valeria Boari