Τα ρολά της η μέρα κατεβάζει. 

TO GO OR NOT TO GO

Κάποτε... ένας ταξιδευτής ήθελε να προχωρήσει το ταξίδι του, είδε ότι ο δρόμος συνεχιζόταν δεξιά, αριστερά και ευθεία. Τι να επιλέξει; Βλέπει έναν τεράστιο βράχο με τις ακόλουθες επιγραφές

Σκεφτόταν “Δεν μπορώ να προχωρήσω. Τι να διαλέξω; Θα μείνω εδώ”

Εκείνη τη στιγμή, ο ουρανός σκίστηκε και μια φωνή ακούστηκε

“Αν μείνεις εδώ, θα έχεις προβλήματα και εδώ”

Ένα άγγιγμα

Ολίγον τι ασυνήθιστο

Τα δύο χέρια περνώ

Στο κορμό του

Σφιχτά

Πολύ σφιχτά

Γινόμαστε ένα

Εγώ κι αυτό

Δύο ψυχές

Μία

Το πεπερασμένο

Και το Αιώνιο

Ανάσα

Το άρωμά του

Στις φλέβες μου

ρέει

Ροή

Μια βουτιά

στις ρίζες

τις αγέραστες

Η πέτρα

    Μια φορά κι έναν καιρό που φυσούσε πολύ, μία τόσο δα μικρή πέτρα χωρίζεται από το βουνό. Πέφτει... Χτυπά τα φύλλα ενός λιόδεντρου. Καταλήγει στη ρίζα του. Τη βλέπει ο γεωργός και τη κλοτσά. Είχε και τα νεύρα του εκείνη τη μέρα. Κι αυτή να’ τη μες το ποτάμι. Να ρέει. Ένα με το νερό προς τη θάλασσα. Εκεί πλέκεται στα δίχτυα ενός ψαρά. Μαζί με τα ψάρια την κουβαλά στο σπίτι του. Τα ακουμπά στο τραπέζι. Την βλέπει η γυναίκα του και την ακουμπά στο πεζούλι. Αυτός ανάβει φωτιά για να ψήσουν τα ψάρια. Ο μικρός τους παίζει με την πέτρα, μέχρι που άθελα του τη ρίχνει μέσα στη φωτιά. Ολοένα γίνεται ένα με τη φωτιά. Και ξεπετάγεται. Τον ουρανό φτάνει. Ακόμα ταξιδεύει μαζί με τα σύννεφα. 

Και κάτι κλεμμένο, αλλά τόσο τέλειο, πώς να αντισταθώ;