Η πέτρα

    Μια φορά κι έναν καιρό που φυσούσε πολύ, μία τόσο δα μικρή πέτρα χωρίζεται από το βουνό. Πέφτει... Χτυπά τα φύλλα ενός λιόδεντρου. Καταλήγει στη ρίζα του. Τη βλέπει ο γεωργός και τη κλοτσά. Είχε και τα νεύρα του εκείνη τη μέρα. Κι αυτή να’ τη μες το ποτάμι. Να ρέει. Ένα με το νερό προς τη θάλασσα. Εκεί πλέκεται στα δίχτυα ενός ψαρά. Μαζί με τα ψάρια την κουβαλά στο σπίτι του. Τα ακουμπά στο τραπέζι. Την βλέπει η γυναίκα του και την ακουμπά στο πεζούλι. Αυτός ανάβει φωτιά για να ψήσουν τα ψάρια. Ο μικρός τους παίζει με την πέτρα, μέχρι που άθελα του τη ρίχνει μέσα στη φωτιά. Ολοένα γίνεται ένα με τη φωτιά. Και ξεπετάγεται. Τον ουρανό φτάνει. Ακόμα ταξιδεύει μαζί με τα σύννεφα.