Άλλωστε
το πόδι μου μπορεί να μην είναι τόσο
όμορφο, αλλά χάρη σε αυτό περπατώ. Άρα
τίποτα πια δεν μπορεί να μου δώσει ελπίδα
παρά μόνο να στηριχτώ στα πόδια μου. Και
να εύχομαι και αυτά τα δύο να συμφωνούν
μεταξύ τους στο βηματισμό, ώστε να μη
με ρίξουν.
Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019
Προτού
φύγω, φυσικά, προσευχηθήκαμε, δήθεν
φανταζόμασταν ότι είχαμε θεραπευτεί
και λέγαμε μεγαλοφώνως “Ένας
είναι ο Ασκληπιός! Μέγας Θεός!”.
Και εγώ να σκέφτομαι “Εμ ένας
είναι και τόσα τα Ασκληπιεία, δεν
προλαβαίνει κάθε βράδυ να πηγαίνει σε
όλα και να μας θεραπεύει όλους. Όσο
μεγάλα κι αν είναι τα αυτιά του, δεν
γίνεται να μας ακούει όλους!”.
"ΧΥΤΡΑ
ΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΜΟΥ"
Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019
Ο
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ
Κάποτε
ένας ζωγράφος, τότε όχι και τόσο διάσημος,
θέλησε λιγάκι να χαρεί και να μπει στην
ατμόσφαιρα την αποκριάτικη. “Θα
ζωγραφίσω έναν Αρλεκίνο”, σκέφτηκε
και ξεκίνησε στην αριστερή πλευρά να
ζωγραφίζει το πρόσωπο του. Ένα ημικύκλιο
κόκκινο και ένα μπλε. “Ωραίο είναι!
Ας του βάλω και
μουστάκι μία καμπύλη προς τα πάνω, μία
προς τα κάτω”. Και συνεχίζει με έναν
μακρύ, πολύ μακρύ, λαιμό “Σαν όλο του
το σώμα να έχει γίνει ένας μακρύς
λαιμός... με τέτοια τρύπα στο στομάχι τι
άλλο να ζωγράφιζα;”. Το κοιτάζει και
σκέφτεται “Σαν κιθάρα
που από τη λόρδα έφαγε τις χορδές!”
Ο Αρλεκίνος και όλα τα πλάσματα γύρω
του ζωγραφισμένα σαν έτοιμα να πετάξουν,
σαν αιωρούμενοι χαρταετοί σε πολλά και
διάφορα σχέδια. Αλλά οι τοίχοι και το ταβάνι θα τα εμποδίζουν, θα τους "κόβουν τον αέρα". Το τόσο δα μικρό παράθυρο προς τον έναστρο ουρανό - δυσκολοπέραστο - θα τα ξεγελά με την ελπίδα της φυγής.
Joan Miró Carnaval d’Arlequin
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)