Από μικρός άκουγα τη μητέρα μου να λέει στους άλλους “Ο γιος μου τρέχει γρηγορότερα από όλους”, “χορεύει ομορφότερα από όλους”. Καμιά φορά ο παππούς την κοιτούσε με ύφος “λες να πετάει ψηλότερα κι απ’ όλους;”. Τόσο μεγάλη ανάγκη το είχε να το πιστέψει κι η ίδια. Κι εγώ ο ταλαίπωρος, παρά τη δυσκολία μου, πάσχιζα να μην τη βγάλω ψεύτρα. Να τρέχω, να χορεύω, κι αν μπορούσα θα πετούσα κίολας!

ΝΕΚΡΟΣ Ή ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ