Στης παραλίας την ομπρέλα
την γερμένη
που έμοιαζε
με κλαδί μακρύ αδύναμο
κομμένο αρμυρίκι -
τα νύχια σου έξυνες
και το πρόσωπο σου
έλαμπε απ’ απόλαυση
μικρό του δρόμου
αιλουροειδές-
χωρίς καμία έγνοια
για τις γυροβολιές της ζωής
