Στης παραλίας την ομπρέλα

την γερμένη

που έμοιαζε

με κλαδί μακρύ αδύναμο

κομμένο αρμυρίκι -

τα νύχια σου έξυνες

και το πρόσωπο σου

έλαμπε απ’ απόλαυση

μικρό του δρόμου

αιλουροειδές-

χωρίς καμία έγνοια

για τις γυροβολιές της ζωής