Στο μεταξύ αρχίζει να φυσά ένας άνεμος ορμητικός, τραμουντάνα, που χτυπούσε και μούγκριζε με οργή, χτυπώντας τη μια προς τα εδώ την άλλη προς τα εκεί τον καημένο τον κρεμασμένο, κουνώντας τον βίαια όπως το γλωσσίδι μίας καμπάνας που τραντάζει για γιορτή. Και αυτό το τράνταγμα του προκαλεί οξείς σπασμούς. Η θηλιά, σφίγγοντας του συνεχώς τον λαιμό, του κόβει την ανάσα.
Carlo Collodi, Le avventure di Pinocchio, 15
"Θα σου εξηγήσω αμέσως", είπε η Αλεπού, "Να ξέρεις ότι στο χωριό του Μπαρμπαγιάννη ένα ευλογημένο χωράφι υπάρχει. Όλοι το ονομάζουν το Χωράφι των Θαυμάτων. Σε αυτό σκάβεις μία μικρή τρύπα. Βάζεις, για παράδειγμα, μέσα μία μονέδα χρυσού. Μετά καλύπτεις την τρύπα με λίγο χώμα. Το ποτίζεις με δύο κουβάδες από νερό κρήνης. Το πασπαλίζεις με μία πρέσα αλατιού. Πηγαίνεις στο κρεβάτι σου και κοιμάσαι ήρεμα. Στο μεταξύ, εκείνη τη νύχτα, η μονέδα βλασταίνει και ανθίζει. Το επόμενο πρωί, επιστρέφεις στο χωράφι και τι βρίσκεις; Βρίσκεις ένα δέντρο φορτωμένο με τόσες μονέδες χρυσού όσο τα στάχυα σε ένα όμορφο στεφάνι τον Ιούνη."
Carlo Collodi, Le avventure di Pinocchio, 12
