Ερχόμασταν όλο και πιο κοντά. “Είσαι και μόνη σου, ας μη γίνεις και σαν τις Μοίρες τις απέναντι. Θα σε κάνω γυναίκα μου. Τίποτα δεν θα σου λείψει. Τα χέρια σου θα γίνουν λευκά και απαλά.” Δέχτηκα και τότε κατάλαβα αυτό που άκουγα “Οπου ακαμάτρα και λωλή, έχει την τύχη την καλή”.

                                                Η ΑΚΑΜΑΤΡΑ Η ΚΑΛΗ