Φεγγάρι εσύ 

και γύρω σου 

τόσο ξεχωριστά χρώματα

κι ας είναι της φαντασίας μου! 

 Στα κακτόκλαδα 

κρυφτούλι λες και παίζεις

με νέα μορφή- 

κι αν αλλάζεις μορφές

Ένα στο χρόνο 

 Και πότε πότε είμαι 

το αρμυρίκι 

το ένα και μοναδικό 

σε μια αμμουδιά

βαθιά και πλατιά 

-στο Πουθενά-

ο άνεμος λυσσομανά`

στα κλαδιά του σταγόνες θάλασσας, 

αστέρια, κόκκοι άμμου 

και αυτό αντέχει. 

 

Και εσύ, ολόγιομο φεγγάρι, 

κατάφερες από τα σύννεφα 

να ξεφύγεις`

και να' σαι ολόγιομο!