ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ 

    Κάποτε, ένα μυρμήγκι μετέφερε, από το χάραμα, στάχυα στη φωλιά του. Εκεί κάτω στα βάθη της γης. Κατά το σούρουπο, δίψασε και πήγε κοντά σε ένα ρέμα να πιει νερό.

    Πίνει και πίνει γάργαρο νερό. Και να ζαλίζεται και πέφτει μες στο ρυάκι. Νιώθει την καρδιά του να χτυπά δυνατά και το ρυάκι να το παρασέρνει μακριά. Φωνάζει "βοήθεια". 

    Και να σου σαν από θαύμα, βρίσκεται πάνω σε ένα φύλλο καστανιάς. Το φύλλο το κρατούσε με το στόμα του ένα περιστέρι. Να το πίσω στο χωράφι. Ευχαριστεί το περιστέρι 

    "Σε ευχαριστώ, καλέ μου φίλε. Κι αν με χρειαστείς, θα σε βοηθήσω κι εγώ"

    Του λέει το περιστέρι "Χαρά μου, έτσι είναι οι φίλοι!"

    Οι μέρες περνούσαν ώσπου σε εκείνο το χωράφι στήνει ξόβεργες, στα κλαδιά ενός δέντρου, ένας κυνηγός. Για να πιάσει πουλιά. Το περιστέρι κολλά. Και τη στιγμή που ο κυνηγός πάει να πιάσει το περιστέρι, περνά το μυρμήγκι. Αμέσως ανεβαίνει στη γάμπα του κυνηγού και τον τσιμπά με όλη του τη δύναμη. Πονά ο κυνηγός, ανοίγει τα χέρια του. Το περιστέρι του ξεφεύγει και να το πετά ψηλά στον ουρανό. 

    Ευχαριστεί το μυρμήγκι "Σε ευχαριστώ, καλέ μου φίλε." Και το μυρμήγκι του λέει "Χαρά μου, έτσι είναι οι φίλοι!"