Η Σουσουράδα

    Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γριά. Ζούσε σ’ ένα σπιτάκι στην άκρη του χωριού. Ένα πρωινό, με το πρώτο ροζ της αυγής, σηκώνεται. Ανοίγει το παράθυρο της και τι να δει. Η αυλή είχε γεμίσει φύλλα από τα δέντρα. Εκείνη τη νύχτα φυσούσε δυνατά, μα πολύ δυνατά. Αρπάζει την σκούπα της και βγαίνει. Σκουπίζει από δω, σκουπίζει από κει. Τα έκανε ένα σωρό εκεί στην άκρη της αυλής. Πάει να φέρει το φαράσι της.

    Μα σε εκείνη την αυλή, εκεί ψηλά σε ένα δέντρο είχε και μία σουσουράδα την φωλιά της. Με το που φεύγει η γριά κατεβαίνει η σουσουράδα. Σκαλίζει από δω σκαλίζει από κεί να βρει ένα σκουληκάκι, μια τόσο δα μικρή κάμπια να την πάει στα μικρά της. Σκαλίζοντας σκόρπισε τα φύλλα. Γυρίζει η γριά με το φαράσι, τα βλέπει και φωνάζει “Ποιος σκόρπισε τα φύλλα;”. Φυσικά και κανείς δεν της είπε. Παίρνει πάλι την σκούπα της. Και να τα πάλι τα φύλλα ένα σωρό. Πάει να φέρει ένα τσουβάλι να τα βάλει μέσα.

    Και να την πάλι τη σουσουράδα, με μια βουτιά, φτάνει στα φύλλα και σκαλίζει από δω σκαλίζει από κει. Βρήκε κάτι τόσο δα μικρό, σκουληκάκι θα ήταν, να το πάει στα παιδιά της. Γυρίζει η γριά με το τσουβάλι, τα βλέπει, φωνάζει πάλι “Ποιος σκορπά τα φύλλα;”. Κανείς δεν της μιλά. Με την σκούπα της τα κάνει ένα σωρό. Και πάει και κρύβεται πίσω από ένα δέντρο. Βλέπει πάλι την σουσουράδα να πετά κατευθείαν στον σωρό, να σκαλίζει από δω να σκαλίζει από κει. Στις μύτες των ποδιών της πάει σιμά της. Της αρπάζει την ουρά. Και χραπ κόβεται η ουρά.