Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΤΑ

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Μπορεί απ’ έξω εκεί να  είναι αυτός που λαχταράς να δεις. 

 

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Μπορεί να είναι με ένα χαμόγελο και με γλυκιά ματιά. 

 

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Αν είναι αυτός, δέξου τον όπως είναι. 

 

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Κι αν είναι θλιμμένος ή χαρούμενος, συντρόφεψε τον. 

πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

 

Τουλάχιστο θα ανοίξει η πόρτα

θα αλλάξει και η στιγμή! 

 ΄Όταν κρατώ τον στυλό μου, αλλάζουν πολλά. Αν είναι να ξαναγυρίσω στη συντροφιά μου, στο ημερολόγιο μου, που έχουμε συνδεθεί, που είναι κάτι δικό μου, εντελώς δικό μου, που γνωριζόμαστε τόσο βαθιά και με δέχεται- ποτέ δεν έκλεισε απότομα τις σελίδες του- τότε νιώθω σαν είμαι πάνω σε μία σανίδα είτε για παιγνίδι με τον άνεμο, είτε σε ναυάγιο για να ανασυρθώ.

 

Remedios Varo (Spanish-Mexican painter) 1908 - 1963
Personaje Astral, 1961
oil on cardboard

 

Arthur Rackham (1867-1939)
The Story Teller, 1905
Watercolor, pen, ink on paper

ΣΑΝ ΒΑΤΡΑΧΟΣ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ 

    Σε ένα ρηχό πηγάδι, μένει ένας βάτραχος. Μια μέρα έτυχε να συναντήσει μια μεγάλη θαλασσινή χελώνα που ερχόταν από μία μακρινή θάλασσα.

    Ήθελε τόσο πολύ να μιλήσει με κάποιον. Δεν την χαιρετά, αρχίζει να μιλά "Πόσο χαρούμενος είμαι! Εύκολα πηδώ έξω από το πηγάδι, όποτε  θέλω.  Μέσα στο πηγάδι όλα υπέροχα! Το νερό με καλύπτει! Το κεφάλι μου εύκολα το βγάζω έξω από το νερό. Και όλο αυτό το πηγάδι όλο δικό μου!" Η χελώνα τον κοιτούσε κουνώντας το κεφάλι της. Άκουσε τον βάτραχο και του είπε "Εύκολα μπορείς να μιλήσεις για αυτό το πηγάδι. Εγώ για την απέραντη θάλασσα δεν μπορώ να πω και πολλά ". 

    Ο βάτραχος πλατσούριζε. Άκουσε, δεν άκουσε; 

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ

Δεν 

Ήμουν 

Μόνη

Ήμουν 

Τριών 

Ρευμάτων

Αλλαγή