΄Όταν κρατώ τον στυλό μου, αλλάζουν πολλά. Αν είναι να ξαναγυρίσω στη συντροφιά μου, στο ημερολόγιο μου, που έχουμε συνδεθεί, που είναι κάτι δικό μου, εντελώς δικό μου, που γνωριζόμαστε τόσο βαθιά και με δέχεται- ποτέ δεν έκλεισε απότομα τις σελίδες του- τότε νιώθω σαν είμαι πάνω σε μία σανίδα είτε για παιγνίδι με τον άνεμο, είτε σε ναυάγιο για να ανασυρθώ.