ΠΟΛΛΗ ΜΑΥΡΙΛΑ

ΠΟΛΛΗ ΜΑΥΡΙΛΑ

         Μια μέρα, ένα πράσινο πουλί, μάλλον χελιδόνι θα’ ταν, βρήκε στο πέταγμά του μπροστά πέντε μαύρα, κατάμαυρα πουλιά, μάλλον κοράκια θα’ ταν. Κρατούσαν πανιά ανοιχτά

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Ε ΣΥ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

ΜΗ ΜΑΣ ΦΑΣ ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΜΑΣ

Το πράσινο πουλί φοβήθηκε. Με σιγανή φωνή που έτρεμε τους λέει “Έρχομαι από πολύ... μακριά”. Του λένε “Να πας ακόμη πιο μακριά. Όχι στο δικό μας τον Παράδεισο”. Τους λέει “Παράδεισος, που τρώτε σκουλήκια;”. Του λένε “Αυτά έχουμε... αυτά τρώμε... εσύ μακριά...” . “Δεν έρχομαι για αυτό”. “Δεν μας ενδιαφέρει γιατί ήρθες. Να πας πίσω στην Αφρική”, του φωνάζουν. Με ήρεμη φωνή τους λέει “Ξέρετε πώς είναι εκεί;”. “Ούτε ξέρουμε ούτε θέλουμε να μάθουμε... Εσύ μακριά”. Το πράσινο πουλί τους κατάλαβε κι έφυγε μακριά.

Bansky Clacton-on-Sea