ΚΛΕΠΤΟΜΑΝΗΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ

Τόσα χρόνια πια

Θα σε έχουμε συνηθίσει

ως έπρεπε

Το καρεκλάκι το παιδικό

Χωρίς πλάτη

Τρία παιδιά το λέγαμε

“το καρεκλάκι μου”

Στα χέρια σου

Κι η λεμονιά

τα λεμόνια να κόβεις

δίχως να τα μυρίζεις

Ο μαϊντανός

Ο δυόσμος

κι αυτά δεν γλίτωσαν

από το μάτι

και το χέρι σου

Και ένα πρωί με σταματάς

“Να σου πω λίγο;”

Και τον ρωτώ απότομα

“Τι κάνετε εδώ;”

“Τίποτα”

να λες

Να φεύγω

Εσύ να μένεις εκεί