ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ

   Σε ένα σπήλαιο βαθύ, μια φορά κι έναν καιρό, ένας άνθρωπος έβλεπε, δεν έβλεπε- δεν ξέρουμε- κάποιος του κράταγε με δύναμη το πόδι. Άκουγε μια φωνή γλυκιά να του φωνάζει “Έλα”. Έλεγε “Έρχομαι”. Αλλά το ένα του πόδι δεν κουνούσε. Τότε κάποιος άλλος του άρπαζε και το άλλο πόδι. Άκουγε “Έλα! Γιατί δεν έρχεσαι;”. “Θέλω. Έρχομαι.”, έλεγε. Μα τα πόδια του έμεναν ακίνητα. Δεν μπορούσαν αλλιώς. Άκουγε “Έλα να με αγκαλιάσεις”. Τα δυο του χέρια έμεναν μόνιμα ανοιχτά. Σαν σταυρωμένος. “Έλα, έλα, έλα!”, έλεγε πάλι η φωνή “Ποιος φταίει που δεν έρχεσαι;”. “ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ”, έλεγε αυτός.