Μια μάγισσα... κάποτε

       Κάποτε... όχι και τόσο παλιά... ζούσε μία μάγισσα. Με αξιοζήλευτα ταλέντα. Δεν μάγευε μόνο. Αλλά έδινε στον καθένα μας και την όψη που ταίριαζε με τα σώψυχά του. Ξακουστή ιστορία όταν κάποιους τους έκανε γουρούνια. Όπως δήλωνε κι η ίδια “Έβγαλα το μέσα τους και έξω. Τόσο απλά”. Και συνέχιζε “Απλά τους τράβηξα τη μάσκα και έδειξαν”. Όταν τη ρωτούσαν “γιατί αυτούς;”, τους έλεγε “Κακοί δεν ήταν, αλλά είχαν χαθεί μέσα στις απολαύσεις, όλο και πιο πολύ κυλιόνταν... Και μην ακούς είναι ψέμα ότι υπέφεραν μες τη γουρουνίσια σάρκα, επειδή τάχα μου είχαν ανθρώπινο μυαλό. Κι αυτό το είχαν χάσει”. Για μέρες τους φρόντιζε κι αυτοί άρχιζαν να ανακτούν την ανθρωπιά τους. Περήφανη έλεγε “Ναι η ανθρωπιά νικά τα μάγια”. Με τη νέα τους μορφή τους άφησε ελεύθερους να φύγουν.