“Με ζω και με μαθαίνω”, “Ξανθομαλλούσα μου!”, “Ας με θυμάσαι όπως θες. Ξέρεις τα χρόνια περνούν, δεν θα έχω πια ξανθά μαλλιά. Να είμαι εγώ, πριν να είναι αργά.”, “Είσαι η κόρη μου”.

                                                            Η ΠΕΤΡΟΣΙΝΕΛΛΑ