Δυστυχώς κανείς άλλος όσο αυτός δεν έχει μάθει, από τα μικρά του, ότι δεν έχει και πολλή ζωή μπροστά του. Βλέπεις, τέτοια είναι η μοίρα των θνητών! Να μεγαλώνουν με τραγούδια δοξασμένα για μάχες και κατορθώματα μεγάλων ανδρών! Να ακούει από τον πατέρα του για όλα αυτά τα μεγάλα πράγματα, βλέπεις, και εγώ να κρύβομαι για να μη βλέπει ότι θρηνώ τον θάνατό του, από τη στιγμή που γεννήθηκε. “Κρυφή πληγή”, με έχει ονομάσει, πόσες φορές, ο πατέρας του. “Να μην πλάγιαζες μαζί μου!”, έχω σκεφτεί πολλές φορές, αλλά δεν το έχω ξεστομίσει. Αχ άνδρες...

    

                                                        Η ΘΕΤΙΔΑ