Το πρόσωπο του αφέντη, σε μας, να ξέρετε, είναι σεβαστό, σχεδόν ιερό. Τα μάτια τους τρέμουν ότι θα το λερώσουν, αν τους κοιτάξουν. Ήταν κατ’ εικόνα και ομοίωση του πατέρα ή της μητέρας που τα γέννησε- πρώτα. Γενιές τώρα τα χωράφια πηγαίνουν στην Πρωτοκόρη ή τον Πρωτογιό, το πιστό αντίγραφο. Τα άλλα δουλεύουν από τα πρώτα τους βήματα, μέχρι τη μέρα που θάβονται μέσα σε μια σπιθαμή γης. Όπως θα έκαναν σε κάποιο ζώο που πέθαινε. Για να το ξεχάσουν ότι υπήρξε. Χωρίς τις ευλογίες του Θεού.

                                                                        Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ