Tina Turner 

Όταν το λιοντάρι 

με τη δύναμη του 

λυγίζει τα σίδερα του κλουβιού 

που το κρατά καθηλωμένο 

ταπεινωμένο 

δυστυχισμένο 

γδαρμένο 

Και θριαμβεύει 

με τη Ζωή να διατρέχει 

όλο του το σώμα

ΟΛΑ τα πήρε η ελπίδα 

    τα όνειρά μου 

                    η ώρα μία 

 

ΕΓΩ Ο ΙΟΥΔΑΣ;

    Περιμένω έξω από την πόρτα του ταξιδευτή-συγγραφέα. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε στο σχολείο.

    Έχω χτυπήσει το κουδούνι. “Θα με αναγνωρίσει;”. Και να τος ανοίγει την πόρτα. Αμέσως με αναγνωρίζει! Βλέπεις το μαλλί!

    Με καλοδέχεται. Νιώθω άνετα και τον ρωτώ «Το φανταζόσουν ποτέ να είμαι εγώ, o “Ιούδας” ο εμπνευστής του συλλόγου στήριξης παιδιών Κένταυρος». «Κένταυρος ο πληγωμένος θεραπευτής» ψιθυρίζει. Και πιο δυνατά μου λέει «Ένα βάρος έφυγε από πάνω μου. Πάντα ανησυχούσα τι είχες απογίνει. Και πάντα σε θυμόμουν. “Σώπα, δάσκαλε, να ακούσουμε το πουλί”… Κι εγώ ήθελα να το ακούσω, μα δεν μίλησα».

 Και να τος, εκεί στην άκρη του δρόμου 

ξαπλωμένος φορώντας τα λιγοστά κουρέλια του. 

Τον πλησιάζει ένας φύλακας

- Να φύγεις, έχουμε πολλούς ζητιάνους εδώ. 

- Δεν είμαι ζητιάνος. 

Πρώτη σκέψη στον φύλακα 

"Λες να είναι ο αξιωμάτικός μας, ναι καμιά φορά

βγαίνει έτσι με κουρέλια, για να δει 

τι γίνεται στην πολιτεία μας"

- Και ποιος είσαι; Είσαι ο αξιωματούχος μας; 

του λέει ικετευτικά. 

- Δεν είμαι ο αξιωματούχος σας, του λέει ειρωνικά. 

Είμαι κάτι  πιο πάνω. 

"Ωχ, σκέφτεται, ο δικαστής θα είναι, βγαίνει κι αυτός 

μάλλον πότε πότε έτσι με κουρέλια΄"

- Κύριε δικαστά, ακόμη πιο δουλοπρεπώς. 

- Δεν είμαι ο δικαστής, στακάτα. Είμαι κάτι πιο πάνω.

"Θεέ μου, ωχ, ο βασιλιάς μπροστά μου". Τρέμοντας

- Πολυχρονεμένε βασιλιά μου

Τον διακόπτει, θυμωμένος

- Δεν είμαι ο βασιλιάς σου. Είμαι κάτι ακόμη πιο πάνω. 

- Ε, πιο πάνω, σε προσκυνώ, Θεέ μου. 

- Δεν είμαι ο Θεός σου. Είμαι ένα Τίποτα. Ακούς ένα Τίποτα

που δεν μπορείς να ξέρεις τι ήταν πριν, κάποτε, κάπου αλλού. 

Ακούς. 

Ο άλλος σιωπούσε, τώρα πια μόνο άκουγε.