Guri & Gura 

    Μια μέρα, δύο ποντίκια που ζούσαν σε χωράφια σκέφτηκαν 

να πάνε μία εκδρομή. Του καθενός το ένα χέρι ακουμπούσε σε 

ένα μεγάλο καλάθι. "Όλο και κάτι θα βρούμε, θα το πάρουμε 

και θα το μαγειρέψουμε" έλεγε το ένα στο άλλο: 

"Βελανίδια με σιρόπι"

"Κάστανα που θα ζουλήξουμε και θα γίνουν κρέμα!"

"Μας αρέσει να μαγειρεύουμε και να τρώμε!"

    Εκεί που μάζευαν καρπούς να και μπροστά τους βλέπουν ένα 

γιγάντιο... ΑΥΓΟ". Με μία φωνή φώναξαν "Αυτό είναι τόσο 

μεγάλο σαν το φεγγάρι". Συνέχισαν να μονολογούν:

"Μαλακό παντεσπάνι"

"Μυρωδάτο σουφλέ"

Με μία φωνή "Θα τρώμε και θα τρώμε και πάλι θα μας 

περισσεύει!"

"Μας αρέσει να μαγειρεύουμε και να τρώμε!"

    Μετά από λίγο, προσπάθησαν να το βάλουν μέσα στο μεγάλο 

τους καλάθι και δεν χωρούσε. "Πώς θα το κουβαλήσουμε;"

"Δύσκολο να το σηκώσουμε στα χέρια μας, γλιστρά. Αν το 

γυροβολούμε, είναι τόσο λεπτό που και ένα πετραδάκι θα το 

τρυπήσει"

    Για πολλή ώρα, με τα χέρια σταυρωτά, το κοιτούσαν και 

σκέφτονταν μέχρι που ο Γκούρι είπε "Δεν μπορούμε να το πάρουμε, ας 

το μαγειρέψουμε εδώ". Δεν είχαν ούτε τα υλικά ούτε τα σύνεργα. Έτσι 

έτρεξαν πίσω  στο σπιτικό τους και έβαλαν στα σακίδιά τους: ένα 

σακούλι αλεύρι, ένα μπολάκι βούτυρο, ένα μπουκάλι γάλα, ένα σακούλι 

ζάχαρη. Έβαλαν τα σακίδια στις πλάτες τους. Πήραν στα χέρια 

τους το μεγαλύτερο τηγάνι που είχαν. Τηγάνι, μέσα του 

ανάποδα το καπάκι,  πάνω στο καπάκι το μπολ μέσα στο οποίο 

θα έβαζαν όλα τα υλικά και θα τα έκαναν ζύμη. Μέσα  στο μπολ δεν

ξέχασαν να βάλουν και δύο χτυπητήρια. Στις τσέπες τους έβαλαν και 

μερικά σπίρτα. 

"Μας αρέσει να μαγειρεύουμε και να τρώμε!"

    Γύρισαν πίσω στο αυγό. Ο Γκούρι λέει "Τώρα με μία γροθιά μου 

θα το σπάσω!". Το αυγό δεν έσπασε. Το χέρι του πονούσε τόσο

πολύ και βογκούσε "Αυτό δεν είναι αυγό, είναι βράχος!".

"Ωραία", λέει ο Γκούρα, "θα το χτυπήσουμε με έναν βράχο!". 

Με έναν βράχο σπάνε το αυγό, το βάζουμε μέσα στο μπολ, 

προσθέτουν λίγη ζάχαρη, με το ένα χτυπητήρι ανακατεύουν. 

Προσθέτουν το γάλα και το αλεύρι. Ο Γκούρι ανακατεύει, ο 

Γκούρα μαζεύει πέτρες για να φτιάξει στήριγμα για το ταψί. 

Ανάμεσα στις δύο σειρές πέτρες βάζει κλαδιά. Με ένα σπίρτο 

ανάβει φωτιά. Βάζουν πάνω το τηγάνι. Μέσα στο τηγάνι βούτυρο 

να κάψει. Μετά το μείγμα και αμέσως από πάνω το καπάκι. 

"Μας αρέσει να μαγειρεύουμε και να τρώμε!"

Καθώς ψηνόταν, η μυρωδιά του τραβά όλα τα ζωντανά του 

δάσους. Με μία φωνή λένε ο Γκούρι και ο Γκούρα  

"Είμαστε μεγάλοι ζαχαροπλάστες και καθόλου μα καθόλου τσιγκούνηδες. 

Όλοι θα έχετε το κερασματάκι σας! Περιμένετε και θα δείτε!"

Μύριζαν και άκουγαν το γλυκό να ψήνετε. Έπειτα ανασήκωσαν το καπάκι. 

Πήρε το κάθε πλάσμα από ένα μεγάλο κομμάτι και έλεγαν "Το πιο 

νόστιμο που έχουμε φάει, γεια στα χέρια σας, Γκούρι και Γκούρα!".

Μέσα σε λίγη ώρα, γύρω τους υπήρχε ένα άδειο τηγάνι και ένα γιγάντιο 

τσόφλι να τους θυμίζει το γεύμα που μοιράστηκαν με τόση χαρά. 

https://www.youtube.com/watch?v=frTsHz5YJ8Y