ΚΑΜΠΙΑ Η' ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ 

Ήμουν μια κάμπια στο χώμα, 

βλέποντας τον κόσμο από χαμηλά. 

Ήξερα ότι κάτι μέσα μου αλλάζει...

Μόλις ξεκίνησε η αλλαγή ένιωσα 

κάτι παράξενο να συμβαίνει.

Δεν φοβήθηκα που ξαφνικά άρχισα να πετώ.

Μετά όμως άρχισε να μου λείπει το χώμα που τόσο είχα συνηθίσει.

Στη συνέχεια άρχισα να συνηθίζω πώς είναι να πετώ

και όχι να σέρνομαι.

Τελικά μ’ άρεσε, 

κι ας με έβλεπα πότε πότε στον ύπνο μου ότι ήμουν κάμπια.

Εκείνο που έμαθα είναι

ότι άλλοτε μπορώ να σέρνομαι 

άλλοτε να πετώ. 

Μακάρι να μπορούσα εγώ να το ρυθμίζω πότε. 

Αλλά δεν είναι στο χέρι μου.

Νιώθω ευγνωμοσύνη για τις αλλαγές, 

γιατί τελικά βαριέμαι μία κατάσταση που κρατά πολύ καιρό.

Αγαπώ να πετώ από λουλούδι σε λουλούδι.