ΡΩΓΜΕΣ

ΡΩΓΜΕΣ

Κάποτε σε μια χώρα, όπως φαίνεται στο χάρτη, μακρινή, ζούσε ένας άντρας. Από όταν ήταν νέος, λαχταρούσε μία ήρεμη ζωή. Συλλογιζόταν “Ποιο ταλέντο έχω; Θα μπορούσε να μου προσφέρει την ηρεμία που λαχταρώ;”. Μαθήτευσε για χρόνια, δούλεψε πολύ κι έμαθε την τέχνη της κεραμικής. Ταξίδεψε μάλιστα σε μία ακόμη πιο μακρινή χώρα για να μάθει ακόμη πιο πολλά δίπλα σε έναν ιδιαίτερα σοφό δάσκαλο. Μία μέρα έφτιαξε μία βάση και τη στόλισε με λευκή επίστρωση. Με το που την είδε ο δάσκαλος του λέει “Γιατί δεν σκέφτεσαι λιγάκι διαφορετικά;”. Τότε σήκωσε ψηλά το κεραμικό και το χτύπησε με δύναμη στο έδαφος. Του λέει ο δάσκαλος “Η μορφή ας μην είναι πάντα ίσια. Κι έτσι είναι όμορφο”. Γύρισε στη χώρα του. Μοιράστηκε τη ζωή του και την τέχνη του με τη συμβία του. Τα χρόνια περνούσαν. Περίπου στο μεσοστράτι της ζωής του ένιωθε ότι η ζωή του δεν ήταν τόσο όμορφη όσο την ήθελε. Αναρωτιόταν “Ποιος είμαι;”. Αποχαιρέτησε την οικογένεια του. Άρχισε ένα μακρύ ταξίδι. Έψαχνε να βρει ποιος είναι. Έψαξε πολύ και ανακάλυψε “Κάθε μέρα ζω το όμορφο και το ουσιαστικό για μένα”. Όσα είχε μάθει τόσα χρόνια τα δίδασκε στην κόρη του. Την άφηνε να ανακαλύψει, όμως, και τι ήταν όμορφο και σπουδαίο για αυτήν. Στον πηλό έβλεπε τα χέρια του, το μυαλό και την καρδιά του.