Η
ΓΟΡΓΟΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕ
Μια
φορά κι έναν καιρό στο βασίλειο μίας
περίεργης γης ζούσαν μάνες που
αποχωρίζονταν τα παιδιά τους. Με διάφορους
τρόπους. Ας πάρουμε την καλύτερη των
περιπτώσεων: έμπαιναν σε μία βάρκα,
μπορεί και πλαστική, και ταξίδευαν για
ώρες. Δεν το διάλεξαν. Δεν μπορούσαν να
κάνουν κι αλλιώς. Δεν είχαν άλλη λύση.
Κάποιες μάνες, όταν
αποχαιρετούσαν τα παιδιά τους, με μάτια
γεμάτα δάκρυα ή στεγνά, ξεραμένα, μετά
από πολλά δάκρυα, προσεύχονταν “Μακάρι
μια καλή γοργόνα να σας προστατεύει στη
θάλασσα”. Η αλήθεια είναι πως πολλοί
άνθρωποι που σώθηκαν ακόμη λένε για ένα
μαύρο τρομερό σύννεφο. Για την τρικυμία
που σαν στάχυ σκορπισμένο πετούσε τη
μια από δω την άλλη από κει τη βάρκα
τους. Αλλά και για μια γοργόνα ξανθιά
και όμορφη. “Με τα χέρια της κράτησε τη
βάρκα και μας έβγαλε στην
ακτή. Για αυτό, άλλωστε, και κανείς μας
δεν πνίγηκε”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου