Μια φορά και έναν καιρό ένα φεγγάρι λαμπερό. Χαρά έδινε στους ανθρώπους και όνειρα πολλά. Όσο για τους ερωτευμένους, μαζί το κοιτούσαν και έλεγαν “μαζί σου και στο φεγγάρι”. Κι όμως ξαφνικά χάθηκε. Του ουρανού το φίδι το ζήλεψε. Πήγε κοντά του. Άνοιξε το στόμα του. Μια χαψιά ήταν όλο. Πόση στενοχώρια, πόσα κλάματα. Οι ερωτευμένοι αγκαλιάζονταν, μαγεύονταν από τα άστρα, μα κάτι έλειπε. Μέχρι που ο ζωγράφος του ουρανού τους λυπήθηκε. Πήρε το πινέλο του και έφτιαξε ένα φεγγάρι. Έστω και μισό καλό είναι!