Η ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ

       Κάποτε στα παλιά τα χρόνια, στην Αίγυπτο μία βασίλισσα η Βερενίκη αγαπούσε πολύ τον άντρα της. Τον Πτολεμαίο. Ο Πτολεμαίος ξεκίνησε με τον πολύ του τον στρατό, τους τοξότες και τους ελέφαντες του. Για μακρινή εκστρατεία στα βάθη της Ασίας. Ένιωθε μόνη. Ένιωθε λυπημένη. Αλλά και ανήσυχη αν ποτέ θα ξαναγκάλιαζε τον αγαπημένο της. Τι της έμενε να κάνει; Τάμα στη θεά του Έρωτα, την Αφροδίτη, Έταξε κάτι δικό της που αγαπούσε πολύ, όχι όμως τόσο πολύ, όπως τον άντρα της. Την μακριά της ξανθιά πλεξούδα. Μετά από καιρό, επιστρέφει ο Πτολεμαίος, μέγας νικητής. Η Βερενίκη τον αγκαλιάζει τόσο σφιχτά, για να τον νιώσει μες στην αγκαλιά της ότι γύρισε ζωντανός. Μετά πηγαίνει στο ιερό της Αφροδίτης και προσφέρει την πλεξούδα της,

Luis Ricardo Falero's The Hair of Berenice (1886)

Όλα υπέροχα! Μέχρι που συμβαίνει κάτι παράξενο. Η κόμη χάνεται. Κανείς δεν μπορεί να τη βρει. Τότε ένας αστρονόμος δείχνει στη Βερενίκη ψηλά τον ουρανό και της λέει “Τα μαλλιά σου, κοίτα, έγιναν αστέρια.” Το ακόμη πιο παράξενο, ο Πτολεμαίος, μέγας νικητής, δεν έφυγε ποτέ ξανά από κοντά της.