ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΦΑΣΟΛΙ 

    Έχουμε ένα φασόλι. Παίρνουμε ένα γλαστράκι. Το γεμίζουμε με 

χώμα. 

    Στη μέση με το δάκτυλο μας ανοίγουμε ένα βαθούλωμα. Με στοργή 

αποθέτουμε το φασόλι. Το βάζουμε σε χώρο ήρεμο και φωτεινό. 

    Και περιμένουμε και περιμένουμε. Πότε πότε του βάζουμε και τη 

μουσική που υποθέτουμε πως θα του αρέσει. 

    Και τι αυτό το μικρό φασόλι θα φυτρώσει; Πότε θα ξεμυτίσει;

Μόνο, ολομόναχο, μέσα στο σκοτάδι, μέσα στο καστανόμαυρο χώμα, θα 

βρει τον δρόμο του προς τα πάνω; Ο νόμος της βαρύτητας θα το αφήσει; 

Θα φυτρώσει προς τα πάνω και όχι δεξιά, όχι αριστερά, όχι διαγώνια; 

(Πολλά ερωτήματα για ένα μικρό φασόλι!)

    Ένα τόσο μικρό φασόλι τι θα μπορούσε να πει; Αν κάποιο σκουλήκι 

του πει "Πού πας; Τι νομίζεις ότι θα βρεις; Σκοτάδι παντού. Τίποτα 

άλλο", αυτό πώς θα μπορούσε να προχωρήσει; 

    Θα ανακάλυπτε τη μαγεία μέσα του; Θα θυμόταν ότι έχει ξαναζήσει 

κάτω από τον ήλιο; Θα θυμόταν ότι με το φως γνωρίζονται και να 

προχωρήσει προς τα πάνω;